Εξερευνήστε τα Σημαντικότερα Αξιοθέατα της Χαλκίδας

Τα κορυφαία Μνημεία και Φυσικά Τοπία της Χαλκίδας

Η Χαλκίδα, μια πανέμορφη πόλη στρατηγικά τοποθετημένη στα στενά του Ευρίπου, συνδέει τη Στερεά Ελλάδα με τη δεύτερη μεγαλύτερη νήσο της χώρας, την Εύβοια.

Γνωστή για τα “τρελά νερά” της και την ιστορική της γέφυρα, η Χαλκίδα αποτελεί έναν προορισμό που προσελκύει τουρίστες κάθε εποχή του χρόνου, προσφέροντας μια πληθώρα αξιοθέατων και δραστηριοτήτων.

Ας εξερευνήσουμε μερικά από τα κορυφαία αξιοθέατα που κανείς δεν πρέπει να χάσει επισκεπτόμενος την Χαλκίδα.

Από την Αρχαιότητα στο σήμερα, ένα ταξίδι στο χρόνο στα Αξιοθέατα της Χαλκίδας

Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Αρέθουσας

Το αρχαιολογικό μουσείο της Χαλκίδας Αρέθουσα, αποτελεί έναν ουσιαστικό προορισμό για τους λάτρεις της αρχαιολογίας και της ιστορίας που επισκέπτονται την πανέμορφη πόλη της Χαλκίδας.

Βρίσκεται σε έναν εντυπωσιακό χώρο και φιλοξενεί μια εκτενή συλλογή αρχαιολογικών ευρημάτων που αναδεικνύουν τον πλούτο της περιοχής από την προϊστορία έως τη ρωμαϊκή περίοδο.

Η εισαγωγική ενότητα της έκθεσης παρουσιάζει δύο σημαντικούς αρχαίους ταξιδιωτικούς προορισμούς της Εύβοιας: τον Εύριπο στη Χαλκίδα με το μοναδικό παλιρροϊκό φαινόμενο και τα θερμά ιαματικά λουτρά της Αιδηψού.

Οι επισκέπτες μπορούν να εξερευνήσουν την ιστορία της περιοχής μέσα από διαδραστικές εφαρμογές και να γνωρίσουν την πολιτειακή οργάνωση από την Προϊστορία έως την Οθωμανική εποχή.

Παρουσιάζονται επίσης οι ευβοϊκές αποικίες και η επίδραση του ευβοϊκού αλφαβήτου στη Δύση, καθώς και η ιστορία του κτηρίου του μουσείου.

Οι ενότητες Οικονομία και Πολιτισμικές Ταυτότητες αναδεικνύουν την οικονομική ζωή και τις πολιτισμικές επαφές της Εύβοιας, ενώ η τελευταία ενότητα εστιάζει στη λατρευτική ζωή της περιοχής από την προϊστορία έως τη χριστιανική εποχή.

Βίντεο και εφαρμογές πολυμέσων εμπλουτίζουν την εμπειρία, προσφέροντας μια σύγχρονη ματιά στην πλούσια ιστορία και πολιτισμό της Εύβοιας.

Οι επισκέπτες μπορούν να εξερευνήσουν την ενδιαφέρουσα ιστορία της Εύβοιας μέσα από εκθέματα όπως αρχαίες κεραμικές συλλογές, αγάλματα, κοσμήματα και ανακτήσεις από αρχαίες πόλεις.

Το μουσείο προσφέρει μια συναρπαστική εμπειρία που συνδυάζει τον πολιτισμό και την τέχνη της αρχαιότητας με την όμορφη περιοχή της Χαλκίδας, προσφέροντας στους επισκέπτες μια βαθιά καλλιτεχνική και ιστορική εμπειρία.

Κάστρο Καράμπαμπα

Το Κάστρο Καράμπαμπα στην Χαλκίδα, που υψώνεται επιβλητικά στον λόφο στην κορυφή του λόφου Φούρκα, είναι μια σημαντική οχυρωματική κατασκευή με βαθιές ρίζες στην ιστορία.

Χτισμένο το 1684 από τον Βενετό αρχιτέκτονα Τζερόλιμο Γκαλόπο για τους Οθωμανούς, το κάστρο αντικατοπτρίζει την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής. Στην ίδια θέση, κατά την αρχαιότητα, βρισκόταν η πόλη Κάνηθος, με ενδείξεις οχυρώσεων από τη Ρωμαϊκή περίοδο, αλλά χωρίς σαφείς αποδείξεις οχύρωσης κατά τους Βυζαντινούς και Ενετικούς χρόνους.

Από τη προνομιακή θέση του, το κάστρο προσφέρει έναν πανοραμικό έλεγχο της περιοχής, περιλαμβάνοντας την Χαλκίδα, τον Εύριπο, καθώς και μεγάλο μέρος των Ευβοϊκών κόλπων.

Με διαστάσεις 240 μέτρα μήκος και 54 μέτρα πλάτος, το κάστρο χαρακτηρίζεται από το στενόμακρο σχήμα του, ενώ η αρχιτεκτονική του αναδεικνύει έναν συνδυασμό Ευρωπαϊκών και Οθωμανικών επιρροών.

Η δομή περιλαμβάνει τρεις προμαχώνες, έναν επιβλητικό πύργο και προτείχισμα στη βόρεια πλευρά, με τον πιο περίτεχνο προμαχώνα, εξαγωνικού σχήματος, να βρίσκεται απέναντι από την Χαλκίδα.

Η μοναδική πύλη του κάστρου οδηγεί σε ένα κωδωνοστάσιο, όπου κάποτε φιλοξενούνταν η καμπάνα συναγερμού, ενώ ένας εφτάγωνος πύργος κυριαρχεί στη δυτική πλευρά, προσφέροντας μια άμυνα στο υψηλότερο σημείο του λόφου.

Στο εσωτερικό του κάστρου, το μόνο σωζόμενο κτίσμα είναι ο ναός του Προφήτη Ηλία, χτισμένος το 1895, ενώ ο εσωτερικός διάδρομος του δυτικού πύργου έχει μετατραπεί σε εκθεσιακό χώρο, όπου εκτίθενται έργα από διάφορες εποχές, αποδίδοντας την πολιτισμική πλούτο της περιοχής.

Μετά από ανακατασκευαστικές εργασίες την περίοδο 1985-2000, το Κάστρο Καράμπαμπα αναδεικνύεται ως ένας ζωντανός ιστορικός χώρος, προσφέροντας στους επισκέπτες μια μοναδική ματιά στην ιστορία της Χαλκίδας και της ευρύτερης περιοχής.

Στην είσοδο του κάστρου, επισκέπτες μπορούν επίσης να αποτίσουν φόρο τιμής στον τάφο του διάσημου λογοτέχνη Γιάννη Σκαρίμπα, ενώνοντας την ιστορική με την πνευματική κληρονομιά του τόπου.

Λαογραφικό Μουσείο 

Το Λαογραφικό Μουσείο Χαλκίδας αποτελεί μια σπάνια παρακαταθήκη πολιτισμού και ιστορίας, καθώς βρίσκεται σε έναν από τους εναπομείναντες προμαχώνες του κάστρου της Χαλκίδας.

Αυτό το κάστρο, που άλλοτε αποτελούσε την καρδιά της πόλης και την προστάτευε με την ισχυρή του οχύρωση, αδεικνύεται ως η μοναδική εναπομείνασα κληρονομιά του μυθικού βενετσιάνικου φρουρίου της Χαλκίδας, γνωστού ως το ιστορικό κάστρο του Νεγκρεπόντε στην εποχή των Φράγκων και του Εγριμπόζ κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας.

Βρισκόμενο στην οδό Σκαλκώτα, σε μια περιοχή πλούσια σε ιστορικά αξιοθέατα, το μουσείο προσφέρει μια παράθυρο στο παρελθόν, παρουσιάζοντας μέσα από τη συλλογή του πάνω από 1.200 εκθέματα που απεικονίζουν τη ζωή, τις δραστηριότητες, τα έθιμα και τις τέχνες των κατοίκων της Χαλκίδας και της ευρύτερης περιοχής της Εύβοιας.

Η ιστορία του κάστρου του Νεγκρεπόντε αποτελεί ένα κομμάτι της πολυτάραχης ιστορίας της περιοχής, με την Χαλκίδα να αποτελεί σημαντικό κέντρο μέσα στους αιώνες, τόσο στρατηγικά όσο και οικονομικά.

Από την ανακατασκευή του κάστρου από τον Φλαμανδό ευγενή Ιάκωβο d’ Avesnes μετά την Δ’ Σταυροφορία, μέχρι την κατάληψη από τους Οθωμανούς και την εντυπωσιακή πολιορκία του 1470 από τον Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή, το κάστρο έχει γράψει μια σημαντική σελίδα στην ιστορία της περιοχής.

Η καταστροφή του κάστρου και η μετατροπή της περιοχής σε μια πιο σύγχρονη πόλη υπό την επίβλεψη του δημάρχου Ηρακλή Γαζέπη, καθώς και οι αντιδράσεις των κατοίκων και η τελική απώλεια ενός σημαντικού μέρους της ιστορικής και πολιτισμικής της κληρονομιάς, αναδεικνύουν τις πολυεπίπεδες δυναμικές που έχουν σχηματίσει τη σύγχρονη εικόνα της Χαλκίδας.

Σήμερα, το Λαογραφικό Μουσείο Χαλκίδας δεν είναι απλώς ένα μουσείο που φιλοξενεί παραδοσιακά εκθέματα. Είναι ένας ζωντανός χώρος που ενώνει το παρελθόν με το παρόν, προσφέροντας στους επισκέπτες τη δυνατότητα να εξερευνήσουν την πολυπλοκότητα και την πλούσια ιστορία ενός τόπου που έχει παίξει κεντρικό ρόλο στην ελληνική ιστορία μέσα στους αιώνες.

Τζαμί Εμίρ Ζαδέ

Το Τζαμί Εμίρ Ζαδέ στη Χαλκίδα αντιπροσωπεύει ένα αξιοσημείωτο μνημείο της οθωμανικής αρχιτεκτονικής που ξεχωρίζει για την περισσότερο ολοκληρωμένη διατήρησή του στην περιοχή, εξαιρουμένων της εξωτερικής θολωτής τοξοστοιχίας και του μιναρέ του.

Κατασκευασμένο στα τέλη του 15ου αιώνα, το τζαμί είναι χτισμένο στον τόπο ενός προγενέστερου χριστιανικού ναού, εμπλουτισμένο με διακοσμητικά στοιχεία αραβικής τεχνοτροπίας και πλαισιωμένο από την κρήνη του Χαλίλ.

Το Τζαμί ενσωματώνει την ιστορία και την παράδοση της οθωμανικής παρουσίας στην Εύβοια, καταγράφοντας την πολιτιστική αλληλεπίδραση μεταξύ των χριστιανικών και ισλαμικών στοιχείων της περιοχής. Η επιγραφή στην είσοδο του τζαμιού απηχεί την ουσιαστική πνευματική σύνδεση και την αναζήτηση ειρήνης, ενώ η αρχιτεκτονική του, με την κεντρική τετράγωνη αίθουσα και το ιερό μιχράμπ, αναδεικνύει τη λατρευτική σημασία και την κοινωνική λειτουργία του τεμένους.

Η μετατροπή του σε στρατώνα μετά την απελευθέρωση και η τελική κήρυξή του ως διατηρητέου μνημείου τονίζει την πολυτάραχη αλλά και πλούσια ιστορία του.

 Η συντήρησή του και η αξιοποίησή του ως χώρος που φιλοξενεί μέρος της αρχαιολογικής συλλογής Χαλκίδας ενισχύει την πολιτιστική σύνδεση μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος, διατηρώντας ταυτόχρονα την ιστορική του ταυτότητα.

Η μετατροπή του σε εκθεσιακό χώρο που φιλοξενεί μέρος της συλλογής χαρακτικών του Ιωάννη Καρακώστα δείχνει την πολυλειτουργική αξιοποίηση του χώρου μετά την ισλαμική περίοδο.

Βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της πόλης, στην πλατεία Πεσόντων Οπλιτών, αναδεικνύοντας την ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά της Χαλκίδας.

Το Ρωμαϊκό Υδραγωγείο και οι Καμάρες

Το ρωμαϊκό υδραγωγείο, γνωστό ως Καμάρες, αποτελεί ένα αρχαιολογικό μνημείο που βρίσκεται στη βόρεια έξοδο της Χαλκίδας, κοντά στην περιφερειακή οδό. Αρχικά, λειτουργούσε ως σύστημα μεταφοράς νερού για την ύδρευση της πόλης και κατασκευάστηκε από τους Ρωμαίους.

Σήμερα, το υδραγωγείο παραμένει σε άριστη κατάσταση και αποτελεί ένα εντυπωσιακό δείγμα της αρχιτεκτονικής τεχνοτροπίας των αρχαίων. Σώζονται δώδεκα ακέραιες καμάρες με αψίδες και τρεις κολώνες χωρίς αψίδες. Φαίνεται ότι η κατασκευή του πραγματοποιήθηκε σε δύο φάσεις, πρώτα από τους Ρωμαίους και στη συνέχεια από τους Ενετούς, ενώ έχει επιδιορθωθεί από τους Τούρκους.

Η διασφάλιση του νερού ήταν ζωτικής σημασίας για την οθωμανική κοινωνία και, συνεπώς, το υδραγωγείο αποτελούσε έναν από τους κυριότερους μηχανισμούς εφοδιασμού. Στην πόλη της Χαλκίδας, ο εφοδιασμός με πόσιμο νερό γινόταν κυρίως μέσω βρυσών και πηγαδιών κατά τη διάρκεια της Τουρκικής κυριαρχίας.

Οι περισσότεροι ερευνητές υποστήριξαν ότι η κατασκευή του υδραγωγείου ήταν από τους Βενετούς, το οποίο μετέφερε το νερό σε μια απόσταση 25 χιλιομέτρων από τους πρόποδες του όρους Δίρφυς.

Ωστόσο, νεότερες έρευνες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για οθωμανικό έργο, το οποίο χρονολογείται γύρω στα 1623-1624. Σήμερα, οι Καμάρες αποτελούνται από 11 τόξα που στηρίζονται σε πέτρινες κολόνες, ενώ σώζονται επίσης και μερικά τμήματα στύλων που μαρτυρούν τη συνέχεια του έργου.

Παρά το γεγονός ότι το υδραγωγείο πιθανόν να χρησιμοποιήθηκε μέχρι κάποια εποχή, οι ιστορικοί μαρτυρούν ότι κατέρρευσε και δεν χρησιμοποιήθηκε πλέον προς το τέλος της οθωμανικής κυριαρχίας.

Ο Ιερός ναός της Αγίας Παρασκευής από την εποχή της Φραγκοκρατίας και η Οικία του Ενετού διοικητή Βαΐλου

Στην καρδιά της Χαλκίδας, ο Ιερός Ναός της Αγίας Παρασκευής πολιούχου της Χαλκίδας και αποτελεί έναν πνευματικό φάρο με βαθιές ρίζες στην ιστορία της Ευρώπης και της Ορθοδοξίας. Χτισμένος στα θεμέλια μιας αρχαίας βασιλικής των πρώτων χριστιανικών αιώνων, αυτός ο ιστορικός ναός έχει δει την περάτωση και την επανάσταση, σερβίροντας ως σύμβολο της ανθεκτικότητας και της πίστης μέσα στους αιώνες.

Κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας, ο ναός ανακατασκευάστηκε σε γοτθικό στυλ, αντανακλώντας τις ευρωπαϊκές επιρροές της εποχής, ενώ διατηρούσε τα χαρακτηριστικά της πρώιμης χριστιανικής αρχιτεκτονικής. Σημαντικές τροποποιήσεις και επισκευές έγιναν ακόμη και μετά από φυσικές καταστροφές, όπως ο σεισμός του 1853, που οδήγησε στην ανακατασκευή της πρόσοψής του.

Το παρελθόν του ναού ως ορθόδοξη εκκλησία, λατινική εκκλησία, και αργότερα ως οθωμανικό τζαμί, αποτελεί μια μαρτυρία των διαδοχικών κυριαρχιών και της πολιτιστικής σύμπλεξης στην περιοχή.

Μετά την ελληνική ανεξαρτησία, ο ναός επαναφέρθηκε στη χριστιανική λατρεία, υποδεικνύοντας την αναγέννηση και τη συνέχεια της θρησκευτικής παράδοσης στη Χαλκίδα.

Η Αγία Παρασκευή είναι η προστάτιδα της Χαλκίδας, της οποίας κάθε χρόνο στις 26 Ιουλίου τιμάται πανηγυρικά η μνήμη της. 

Παράλληλα, η Οικία του Ενετού Διοικητή Βαΐλου, είναι ένα διώροφο κτίριο και ένα από τα λίγα σωζόμενα κτίσματα από την εποχή της Φραγκοκρατίας, αποκαλύπτει τη σημασία της Χαλκίδας ως κέντρο διοικητικής και στρατιωτικής εξουσίας. Η παρουσία της συνδέει την πόλη με την ευρύτερη Μεσαιωνική ιστορία της Ευρώπης, υπενθυμίζοντας τις περίπλοκες εποχές των σταυροφοριών και της Ενετικής κυριαρχίας.

Μέσα από αυτές τις ιστορικές μνήμες, ο Ιερός Ναός της Αγίας Παρασκευής και η Οικία του Βαΐλου μιλούν για μια εποχή όπου η Χαλκίδα ήταν σταυροδρόμι πολιτισμών και πίστεων, διατηρώντας ζωντανή την ιστορική κληρονομιά της για τις επόμενες γενιές.

Νεότερη ιστορία και φυσικά μνημεία της Χαλκίδας

Παλιά γέφυρα Χαλκίδας και το παλιρροιακό φαινόμενο του Ευρίπου με τα «τρελά νερά»

Η Παλιά γέφυρα της Χαλκίδας

Η παλιά γέφυρα της Χαλκίδας, συνιστά έναν αρχιτεκτονικό και μηχανολογικό ορόσημο που αντιπροσωπεύει την πρωτοποριακή σκέψη και την εφευρετικότητα της Ελλάδας. Ως η πρώτη συρταρωτή γέφυρα στον κόσμο, η γέφυρα αυτή έχει καταστεί ένα σύμβολο τεχνολογικής καινοτομίας και ιστορικής σημασίας.

Η γέφυρα που ενώνει το στενό του Ευρίπου, προσφέρει μοναδικές οπτικές εμπειρίες, όπως η θέα των «τρελών νερών», η ευκαιρία για φωτογραφίες με φόντο τον πολυσύχναστο πεζόδρομο της πόλης και οι αθλητικές αναμετρήσεις κανό καγιάκ.

Ωστόσο, το πλέον πιο εντυπωσιακό γεγονός είναι το άνοιγμα της γέφυρας για το πέρασμα των ιστιοφόρων και άλλων μεγάλων σκαφών, ένα θέαμα που καθηλώνει και αφήνει ανεξίτηλη εντύπωση στους επισκέπτες.

Τα ιστορικά δεδομένα αναδεικνύουν την κατασκευή της συρταρωτής γέφυρας στα τέλη του 1959, ως απάντηση στην ανάγκη για ένα νέο οικοδόμημα λόγω της αχρήστευσης της προηγούμενης «ιταλικής» γέφυρας.

Η ιστορία της ξεκινά αιώνες πριν, με την πρώτη καταγραφή γέφυρας στον Ευρίπου να χρονολογείται στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ., διατηρώντας την στρατηγική και οικονομική της σημασία μέσα στους αιώνες.

Με την πάροδο του χρόνου, η γέφυρα έχει υποστεί πολλαπλές αλλαγές, μεταμορφώσεις και ανακαινίσεις, ανταποκρινόμενη στις τεχνολογικές και κοινωνικές εξελίξεις της κάθε εποχής.

Η διαχρονική της παρουσία ως συνδετικός κρίκος μεταξύ των δύο ακτών και η συμβολή της στην ανάπτυξη της τοπικής και εθνικής οικονομίας επισφραγίζουν την αξία της ως κομβικού και εμβληματικού σημείου της Χαλκίδας και της ευρύτερης περιοχής.

Για αυτόν τον λόγο, η γέφυρα της Χαλκίδας δεν αποτελεί απλώς ένα έργο μηχανικής και αρχιτεκτονικής. Είναι ένα σύμβολο πολιτισμικής κληρονομιάς και τεχνολογικής καινοτομίας, μια γέφυρα που ενώνει την ιστορία με το μέλλον, και αναδεικνύει την ανθεκτικότητα, την προσαρμοστικότητα και την προοπτική της ελληνικής κοινωνίας και τεχνολογίας.

Τα «τρελά νερά» του Ευρίπου και της Χαλκίδας

Όσοι έχουν επισκεφτεί τον Πορθμό του Ευρίπου στην Χαλκίδα, σίγουρα έχουν ακούσει για το μοναδικό φαινόμενο με τα «τρελά νερά» του Ευρίπου που αλλάζουν κατεύθυνση κάθε 6 ώρες!

Τα περίφημα «τρελά νερά» του Ευρίπου στη Χαλκίδα, λοιπόν, λέγονται έτσι ακριβώς λόγω της κίνησής τους που μοιάζει… τρελή. Συγκεκριμένα αλλάζουν κατεύθυνση ανά 6 ώρες!

Τα νερά αυτού του διαύλου, που έχει πλάτος 39 μέτρα και μήκος 40 μέτρα, κάθε έξι ώρες αλλάζουν φορά και κινούνται μία προς το Βορρά και μία προς το Νότο.

Αυτό το κύμα της παλίρροιας γεννιέται από την έλξη της Σελήνης στην Ανατολική Μεσόγειο και κατευθύνεται προς τα δυτικά. Επιπλέον, το κύμα που εισέρχεται στον νότιο Ευβοϊκό Κόλπο φθάνει στο στενό του Ευρίπου 1 ώρα και 15 λεπτά νωρίτερα από το κύμα που φθάνει από το βορρά. Και αυτό φυσικά γιατί η διαδρομή που ακολουθεί είναι μικρότερη.

Και κάπου εδώ αρχίζει να γίνεται ορατό το φαινόμενο της παλίρροιας και των τρελών νερών. Συγκεκριμένα, οι περισσότεροι υδάτινοι όγκοι φθάνουν από τα νότια πιο νωρίς λόγω της απόστασης, με αποτέλεσμα να ανεβάζουν τη στάθμη στο μέρος εκείνο κατά περίπου 30 έως 40 εκατοστά.

Έτσι, δημιουργείται το ρεύμα από τα νότια προς τα βόρεια. Ακόμη κι αν δυσκολεύεται κάποιος να το καταλάβει, όταν βρεθεί τη στιγμή της αλλαγής εκεί για να το θαυμάσει, το αποτέλεσμα είναι πραγματικά άκρως εντυπωσιακό και αξίζει τον κόπο.

Το Κόκκινο Σπίτι και το Σπίτι με Αγάλματα είναι τα νεοκλασικά «διαμάντια» της Χαλκίδας στην Εύβοια

Τα δύο κτήρια που αντικατοπτρίζουν τον κοσμοπολιτισμό της Χαλκίδας δεν είναι άλλα από το Κόκκινο Σπίτι και το Σπίτι με τα Αγάλματα, δύο εντυπωσιακά νεοκλασικά του 19ου αιώνα, που αποτέλεσαν τις κατοικίες των αδελφών Ιωάννη και Δημητρίου Μάλλιου αντίστοιχα.

Τα δύο πανέμορφα κτήρια βρίσκονται αντικριστά στη βόρεια πλευρά της πόλης και αποτελούν δείγματα εξαιρετικής αρχιτεκτονικής.

Το Κόκκινο Σπίτι κτίστηκε το 1884 από το νομομηχανικό Κωνσταντίνο Φλέγγα στη «μύτη» της στεριάς που βρίσκεται δίπλα στον κολπίσκο της Σουβάλας, ενώ το 1890 αγοράστηκε από τον Ιωάννη Μάλλιο, μεγαλέμπορο με σημαντική δραστηριότητα στην Αίγυπτο.

Η θέση του πάνω από τη θάλασσα, η αρχιτεκτονική του αλλά και το εντυπωσιακό κόκκινο χρώμα του το κατέστησαν από την αρχή σημείο αναφοράς της πόλης. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, το κτήριο επιτάχθηκε από τους Γερμανούς που το μετέτρεψαν σε στρατηγείο τους.

Από το 1989 το σπίτι ανήκει στο Δήμο Χαλκιδέων, στεγάζοντας την Εστία Γνώσης και φιλοξενώντας κατά καιρούς πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Το Σπίτι με τα Αγάλματα κτίστηκε το 1891, για λογαριασμό του Δημητρίου Μάλλιου, στο οικόπεδο που βρίσκεται απέναντι από το Κόκκινο Σπίτι. Στο κτήριο ξεχωρίζουν τα τέσσερα πήλινα αγάλματα που κοσμούν την οροφή και απεικονίζουν δύο γυναικείες και δύο ανδρικές μορφές.

Εντυπωσιακή είναι επίσης η μεγάλη μαρμάρινη σκάλα που οδηγεί από την αυλή στην κύρια είσοδο του σπιτιού. Το οίκημα αγοράστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 από το Δήμο Χαλκιδέων και σήμερα στεγάζει το Λύκειο Ελληνίδων και την Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών.

Μέγαρο Κότσικα – Δημαρχιακό Μέγαρο Χαλκίδας

Το Μέγαρο Κότσικα αναδεικνύεται ως ένα από τα πιο εντυπωσιακά νεοκλασικά κτίρια στην περιοχή της Χαλκίδας. Με την εντυπωσιακή του παρουσία, διακρίνεται στο παραλιακό μέτωπο, προσφέροντας ένα μοναδικό αισθητικό τοπίο και αναδεικνύοντας την ιστορία και τον πολιτισμό της περιοχής.

Το 1904, ο εμπορος Πολυχρόνης Κότσικας, ο οποίος καταγόταν από την Κάρυστο και διέμενε στο Κάιρο της Αιγύπτου, ανέθεσε στον μηχανικό Ποθητό Καμάρα, γνωστό για την κατασκευή του παλιού ξενοδοχείου Παλίρροια, την ανέγερση ενός νέου κτιρίου που σήμερα αναγνωρίζουμε ως το Μέγαρο Κότσικα.

Η κατασκευή του Μεγάρου ξεκίνησε το 1906. Το 1984, κατά τη διάρκεια της δημαρχίας του Γιάννη Σπανού, το κτίριο αγοράστηκε από τον δήμο Χαλκιδέων από τους κληρονόμους του Π. Κότσικα, με σκοπό να μετατραπεί σε δημαρχιακό μέγαρο.

Κατασκευασμένο στις αρχές του 20ού αιώνα, το Μέγαρο Κότσικα εκπέμπει μια αίσθηση επιβλητικότητας και κομψότητας με την εντυπωσιακή του αρχιτεκτονική και την εξαιρετική λεπτομέρεια στα διακοσμητικά στοιχεία. Η πανοραμική θέα προς τη θάλασσα και η εναρμόνιση των στοιχείων του κτιρίου με το περιβάλλον του δημιουργούν ένα αριστούργημα αισθητικής και αρχιτεκτονικής.

Το κτίριο παρουσιάζει μια εντυπωσιακή συνοχή ανάμεσα στα νεοκλασικά στοιχεία και στα μπαρόκ, με δυο εξωτερικούς τρούλους προς την παραλία και διακριτικές εξάρσεις προς την οδό Φαρμακίδου. Τα μαρμάρινα στοιχεία, τα γύψινα διακοσμητικά, και οι ξύλινες σκάλες προσθέτουν έναν αέρα πολυτέλειας και εκλεπτυσμένης αισθητικής.

Οι εσωτερικοί χώροι του Μεγάρου Κότσικα αποπνέουν μια αίσθηση εξαιρετικής πολυτέλειας και ιστορίας. Τα ξύλινα πατώματα, τα μαρμάρινα στοιχεία, και οι γύψινοι διακοσμητικοί στοίχοι δημιουργούν έναν εκλεπτυσμένο χώρο, ενώ οι μεγάλες αίθουσες φιλοξενούν διάφορες εκδηλώσεις και εκθέσεις, προσφέροντας ένα πλούσιο πολιτιστικό περιβάλλον.

Με την αξιοσημείωτη ιστορία του και την αρχοντική του παρουσία, το Μέγαρο Κότσικα αποτελεί ένα σημαντικό στοιχείο του πολιτιστικού και αρχιτεκτονικού πλούτου της περιοχής, προσφέροντας ένα μοναδικό ταξίδι στο παρελθόν και συνδυάζοντας την παράδοση με τον σύγχρονο πολιτισμό.

Φάρος Κακή Κεφαλής

Ο φάρος Κακή Κεφαλή βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο της Χαλκίδας, εντός του οικιστικού κέντρου της πόλης, αντιπροσωπεύοντας ένα από τα πιο σημαντικά σημεία της περιοχής. Με φωτοβολία 12 ναυτικών μιλίων, εκπέμπει λευκό φως με αναλαμπές και έχει εστιακό ύψος 21 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.

Ο φάρος ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1886 παίρνοντας το όνομα του από το ακρωτήριο στο οποίο έχει κατασκευαστεί, χρησιμοποιώντας πετρέλαιο ως πηγή ενέργειας και εκπέμποντας σταθερό ερυθρό φως με φωτοβολία 15 ναυτικών μιλίων.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου παρέμεινε ανενεργός, αλλά επαναλειτούργησε το 1945 με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο και αργότερα την ασετιλίνη. Το 1975, τα μηχανήματα πετρελαίου αντικαταστάθηκαν και ο φάρος εξελίχθηκε σε επιτηρούμενο ηλεκτρικό, ενώ το 1980 αυτοματοποιήθηκε πλήρως και επιτηρείται από έναν φαροφύλακα.

Αποτελεί έναν από τους λίγους φάρους που εξακολουθούν να είναι επανδρωμένοι, καθώς υπάρχουν μόλις έξι σε όλο το ελληνικό Φαρικό Δίκτυο. Στην Εύβοια υπάρχουν δέκα πέτρινοι φάροι, μεταξύ των οποίων ο επίσης γνωστός ο Φάρος Βασιλίνας στην βόρεια Εύβοια, ο φάρος της Αυλίδας και ο φάρος στο Μανδήλι Καρύστου.

Το κτίσμα του φάρου παρουσιάζει χαρακτηριστική πέτρινη αρχιτεκτονική και αποτελείται από ένα ορθογώνιο κτίσμα-φαρόσπιτο με ενσωματωμένο τον τετράγωνο πύργο του φάρου ύψους 8,5 μέτρα.

Η πρόσβαση στον πύργο γίνεται μέσω κυκλικής σκάλας από λαξευτές ολόσωμες βαθμίδες. Τα πλαίσια των ανοιγμάτων και οι γωνίες του κτιρίου είναι διακοσμημένα με λαξευτούς λίθους, ενώ η στέψη του κτιρίου στηρίζεται σε λαξευτά μικρά φουρούσια. Το φαρόσπιτο αποτελείται από δύο δωμάτια και βοηθητικούς χώρους και χρησιμοποιείται ως κατοικία του φαροφύλακα.

Το πάρκο του Φάρου ονομάζεται Πάρκο Υποσμηναγού Δημήτριου Στρατάκια, προς τιμήν του Χαλκιδέου υποσμηναγού που έχασε τη ζωή του στις 30 Σεπτεμβρίου 1997, όταν το Πολεμικό αεροσκάφος Mirage 2000 που κυβερνούσε κατέπεσε κοντά στη Σκύρο κατά τη διάρκεια διατεταγμένης πτήσης.

Ο περιφραγμένος αύλειος χώρος του είναι κατάφυτος από πεύκα και περιλαμβάνει παιδική χαρά. Στην ευρύτερη περιοχή του φάρου έχει διαμορφωθεί χώρος πρασίνου, δημιουργώντας μια ευχάριστη ατμόσφαιρα για τους επισκέπτες.

Οι φάροι ανοίγουν τις πύλες τους στο κοινό την ημέρα του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Φάρων στις 21 Αυγούστου, προσφέροντας τη δυνατότητα στους επισκέπτες να ενημερωθούν για τη συμβολή των φάρων στην ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, στην αξιοποίηση του φαρικού δικτύου ως πολιτιστικής κληρονομιάς, καθώς και τη συνεισφορά των φαροφυλάκων στη λειτουργία του εν λόγω δικτύου.

Νέο Πολεμικό Μουσείο Χαλκίδας

Το Νέο Πολεμικό Μουσείο της Χαλκίδας αποτελεί μια λαμπρή προσθήκη στο πολιτιστικό τοπίο της πόλης, προσκαλώντας τους επισκέπτες να εξερευνήσουν την πλούσια στρατιωτική ιστορία της περιοχής και της Ελλάδας γενικότερα.

Στεγασμένο σε έναν σε ένα εμβληματικό κτήριο της ιστορικής Σχολής Πεζικού, το μουσείο παρουσιάζει μια εκτενή συλλογή από στρατιωτικά εκθέματα, από ιστορικά έγγραφα και φωτογραφίες μέχρι προσωπικά αντικείμενα των στρατιωτών και εξοπλισμό που χρησιμοποιήθηκε σε διάφορες εποχές.

Μέσα από τις αίθουσες του, οι επισκέπτες ταξιδεύουν από την εποχή της Ενετοκρατίας μέχρι τη σύγχρονη ιστορία και τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, περνώντας δια μέσου των συγκλονιστικών γεγονότων και αποτυπώσεων της Επανάστασης του 1821.

Οι συλλογές του περιλαμβάνουν μια ευρεία γκάμα αντικειμένων: όπλα, στρατιωτικές στολές, πολύτιμα αρχειακά και φωτογραφικά υλικά, πίνακες και έργα τέχνης που απεικονίζουν σημαντικές μάχες, καθώς και εντυπωσιακά διοράματα. Κάθε εκθεματικό τμήμα αποτίνει φόρο τιμής στην αξεπέραστη γενναιότητα και στις θυσίες των πολεμιστών προγόνων μας, προσφέροντας μια βαθιά εμπειρία σεβασμού και ευγνωμοσύνης.

Εισερχόμενοι στον προθάλαμο του μουσείου, οι επισκέπτες υποδέχονται το έμβλημα του Πεζικού, σύμβολο της ανδρείας και του θάρρους, συνοδευόμενο από πλούσιο φωτογραφικό υλικό που καλύπτει γεγονότα από τον Μακεδονικό Αγώνα έως τους Βαλκανικούς και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

 Μια ξεχωριστή προθήκη είναι αφιερωμένη στον ήρωα Ανχη (ΠΖ) Μισύρη Δημήτριο, προσφέροντας μια προσωπική ματιά στην ιστορία μέσα από τα προσωπικά του αντικείμενα.

Η Α’ Αίθουσα και η Β’ Αίθουσα του μουσείου παρουσιάζουν έναν πλούτο οπλισμού, από βαρέως εξοπλισμένα όπλα έως λεπτομερείς στολές και τιμητικά διακριτικά. Η εμπειρία της επίσκεψης εμβαθύνει στην πολυπλοκότητα της πολεμικής ιστορίας, επιτρέποντας μια αληθινή αίσθηση σύνδεσης με το παρελθόν.

Εντυπωσιακά είναι και τα εκθέματα στον προαύλιο χώρο του μουσείου, που μετατρέπουν την επίσκεψη σε μια μοναδική εμπειρία. Εκεί, οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να αντικρίσουν από κοντά πολεμικά οχήματα, άρματα μάχης και ελικόπτερο, κάθε ένα με τη δική του ιστορία και συνεισφορά στις στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Η τελευταία προσθήκη που προσελκύει τα βλέμματα και το ενδιαφέρον των επισκεπτών είναι το ιστορικό μαχητικό Μιράζ F-1, το οποίο στέκεται εκεί ως ένα σύμβολο πολεμικής δεινότητας που από το 1975 αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος της Πολεμικής μας Αεροπορίας,